Een deel van de reuk- en smaakstoornissen wordt veroorzaakt door schade in de hersenen, in plaats van schade aan het reukorgaan. Dit is vooral het geval bij reuk en smaakverlies door virale besmettingen (coronavirussen). Schade aan de hersenen hoeft echter niet altijd permanent te zijn, dankzij de neuroplasticiteit van de hersenen. Neuroplasticiteit betekent dat de hersenen zich na verlies van een bepaalde functie kunnen aanpassen. Dit kan vanzelf gebeuren, maar kan ook opgewekt worden door training.
Wetenschappelijk onderzoek
Professor Thomas Hummel leidt een reuk- en smaakkliniek in Dresden (Duitsland) en deed in 2009 onderzoek naar het effect van reuktraining bij patiënten met anosmie. Na een testperiode van 12 weken, was bij 30% van de patiënten een verbetering in het reukvermogen te meten. Dit waren patiënten met reukverlies door infectie van de bovenste luchtwegen, een trauma aan het hoofd of idiopathisch (=onbekend) reukverlies (Hummel et al., 2009).
Een onderzoek uit 2014 door Kollndorfer et al. liet patiënten met reukverlies door infectie aan de bovenste luchtwegen 12 weken lang reuktraining uitvoeren. De onderzoekers namen bij de patiënten zowel voor als na de therapie een fMRI-scan af. Deze toonde aan dat deze periode bij de patiënten leidde tot een verandering in de functionele netwerken in de hersenen die een rol spelen bij het verwerken van geur en een verbeterd vermogen om geuren waar te nemen (Kollndorfer et al., 2014).
In 2015 is een meta-analyse (10 studies, 639 patiënten) gepubliceerd waarbij een significante verbetering werd gezien na reuktraining (Pekala et al., 2015).
Bronnen
- Interview met Professor Thomas Hummel (Universiteit van Dresden): HUMMEL
- Studie uit 2015 over de duur van reuktraining: Smell Training 2015 study, Fifth Sense
- Metastudie naar de effecten van reuktraining: Metastudie naar effecten reuktraining 2016
- Onderzoek naar reukstoornissen uit 2017 waarin onder andere wordt gesproken over het effect van reuktraining: Position paper on olfactory dysfunction maart 2017